Binnen onze vereniging is het al vele, vele jaren een begrip: De Klamper.
Maar hoogstwaarschijnlijk weten weinigen nog dat De Klamper ooit zijn leven onder een heel andere naam is begonnen.
De vereniging is opgericht in 1976 en droeg de naam Vereniging voor Vogel- en Natuurbescherming Etten-Leur. De juiste datum is helaas in de nevelen van de geschiedenis verdwenen, maar één van de eerste activiteiten was de aanwezigheid op de braderie in het winkelcentrum op 6 oktober 1976.
Al snel was er behoefte aan een verenigingsblad, dus verscheen in november/december van ditzelfde jaar het blad “Natuurlijk”. In zijn voorwoord schrijft het toenmalige bestuur dat dit een tijdelijke werknaam is en dat gezocht wordt naar een definitieve naam:
Dit blad, waar we graag de aandacht even op willen vestigen, is het proefexemplaar van ons eigen verenigingsblad. Er is zolang deze naam "NATUURLIJK" aan gegeven, maar hopen door U en van U een meer passende naam te krijgen of misschien vind U deze ook wel orgineel.
Het is de bedoeling dat dit blad tweemaandelijks gaat verschijnen, maar zal tenminste viermaal per jaar uitkomen. Dit hangt mede af van de hoeveelheid ingeleverde copij bij de secretaris.
Eenieder kan zich aanmelden als redaktielid, het mee willen verzorgen van dit blad en zorg te dragen voor de nodige copij.
Het staat iedereen vrij zijn belevenissen erin te laten zetten of een stukje te schrijven over een bepaalde vogel, plant of iets wat hij of zij onder de aandacht van alle leden wil brengen.
We vragen aan alle leden hun mening te kennen te geven over de opzet van dit blad, zodat we kunnen besluiten dit in plaats van het "Vogeljaar" te laten verschijnen.
Verzin een leuke, doeltreffende, passende naam voor je eigen blad, waarvan we hopen dat het een beter contact tussen de leden met zich mee zal brengen.
Voor reakties kun je terecht bij de secretaris, die zich bezighoudt met de verzorging van dit blad.
Zodra we alle reakties binnen hebben zullen we jullie laten weten of het bestaan van ons eigen clubblad een feit is.
het Bestuur.
Het blad is waarschijnlijk met een stencilmachine (wie kent die nog??) gemaakt op twee A4’tjes van gewoon papier. Door de blaadjes te vouwen ontstond een boekje op A5-formaat met acht bladzijden. Een formaat dat sindsdien niet meer is gewijzigd, tot het verschijnen van de laatste papieren Klamper eind vorig jaar.
De voorzijde was een fraai staaltje handwerk, een tekening van een wintertaling, uiteraard was het hele blad in zwart/wit.
De eerste zeven edities van Natuurlijk werden op dezelfde manier vervaardigd, maar wel was iedere voorkant voorzien van een andere tekening. Dat moet iedere keer toch een heel werk zijn geweest!
In 1978 kreeg het blad zijn eerste gedaanteverwisseling.
De omslag was van dikker en steviger papier, maar nog steeds prijkt er een tekening op de voorkant. De naam van het blad stond nu ook niet meer prominent op de voorkant.
Het jaar 1980 brengt weer een verandering. Er wordt afgestapt van de tekening op de voorzijde, voortaan staat het logo van de vereniging prominent op de voorkant van het blad.
In de eerste editie van 1981 kondigt het bestuur enige veranderingen aan.
Voortaan wordt iedere uitgave voorzien van een jaartal en een volgnummer van de uitgave én er is een nieuwe naam voor het blad, De Klamper, voorgesteld door Broeder Pax Vermeeren (opmerkelijk: Broeder Pax is nog steeds lid van onze vereniging!).
Vanaf editie 1981-2 is het dan zover, de klamper prijkt trots op de voorzijde van het gelijknamige blad!
In een artikel in deze uitgave legt Broeder Pax uit waarom hij deze naam heeft gekozen:
DE KLAMPER.
Een wiekende torenvalk (de volksnaam is klamper) zal voortaan de omslag van het Verenigingsblad van de VOGEL EN NATUURBESCHERMING Etten—Leur sieren. Een gelukkige bijkomstigheid is dat deze bloeiende Natuurbeschermingsvereniging dit jaar z'n eerste lustrum viert.
Er zullen dan ook enkele extra aktiviteïten plaatsvinden in het komende jaar.
De naam is gekozen uit een achttal suggesties en de gelukkige inzender, die werd beloond met een boekenbon, zal bij deze iets vertellen over deze sympathieke tamelijk veel voorkomende vogel vertellen.
De torenvalk treffen we aan zowel langs drukke (snel) wegen als in de rustige weidse polder, waar hij geregeld staat te wieken of "bidden".
De vogel slaat dan met de vleugels fladderend op en neer; hij hangt op dezelfde plaats in de lucht. De wijd uitgespreide staart wordt daarbij naar beneden gedrukt.
Ondertussen speurt de torenvalk scherp de grond af en als er iets zich beweegt, trekt hij de vleugels in, en valt als een bliksemslag neer op zijn prooi, vooral muizen en grote insekten. Is het raak, dan vliegt hij met de buit weg naar een rustige plek om die op te eten.
Onze meest algemene stootvogel IS het gehele jaar door te zien als broed-, trek- en standvogel. Behalve in het grote open veld (polder, bosrand en heide) kan men de torenvalk ook signaleren in stedelijke gebieden, waar hij dan nestelt in hoge gebouwen en zich dan voedt met o a mussen en spreeuwen.
In de polder brengt hij z'n jongen groot in oude knotwilgen.
Verder broedt de "klamper" in een oude kraaien of eksternest, want hij kan zelf geen nest bouwen ...
Het vliegbeeld wordt gekenmerkt door de lange spitse vleugels en de lange staart.
Vliegt met haastige, ondiepe vleugelslagen, welke slechts zelden worden onderbroken door korte glijpauzen.
En daarmee was het uiterlijk van De Klamper voor vele jaren bepaald.